هانس بیشاپ و استیو هر چند چیز در مورد بیوتکنولوژی می دانند.
این دو زمانی در شرکت پیشرو سلول درمانی در سیاتل، Juno Therapeutics، که بیشاپ مدیرعامل و هار مدیر عامل و مدیر مالی آن بود، با هم کار می کردند.
پس از اینکه Juno در سال 2018 توسط Celgene به مبلغ بیش از 9 میلیارد دلار خریداری شد، Bishop و Har به ایجاد شرکت های جدید ادامه دادند. هر دو از بنیانگذاران Sana Biotechnology مستقر در سیاتل هستند، جایی که هار مدیر اجرایی و بیشاپ رئیس هیئت مدیره است.
این دو همچنین روز چهارشنبه در رویداد Life Science Innovation Northwest در سال 2022 صدرنشین شدند. این نشست که توسط گروه تجاری Life Science واشنگتن حمایت می شود، برای اولین بار در دو سال گذشته به صورت حضوری برگزار شد.
در اینجا برخی از نکات برجسته از چت، به دنبال پرسش و پاسخ با brooztechnology آمده است. هر دو برای اختصار و وضوح ویرایش شده اند. این جلسه روز پنجشنبه ادامه دارد، پس برای کسب اطلاعات بیشتر با ما همراه باشید.
درباره ریشه های یک شرکت بزرگ و ساخت تیم:
راهب: اگر روی مشکلی کار می کنید که عمیقاً نگران آن هستید، ترجیح می دهید روی چیزی بسیار مهم تمرکز کنید و شکست بخورید. بنابراین، من فکر می‌کنم هرچه این ایده مهم‌تر باشد، شانس بیشتری برای تغییر زندگی مردم وجود دارد، اگر موفق باشید، جذب افراد شگفت‌انگیز آسان‌تر می‌شود و توپ غلت می‌زند.
هار: چیزی که در مورد مشکلات پیچیده و دشوار واقعاً عالی است این است که هیچ یک از ما پاسخی نداریم … و بنابراین شما یک دسته از افراد را دریافت می کنید که واقعاً انگیزه دارند تا با هم کار کنند و واقعاً از نظر فکری کنجکاو هستند.
راهب: مردم به میزان باورنکردنی، تقریباً ناخودآگاه، به اینکه رهبران واقعی چقدر هستند، توجه می کنند. چگونه با اخبار بد برخورد می کنید، چگونه با چیزهایی که به خوبی پیش می روند برخورد می کنید، چگونه با اعضای تیم که به درستی ظاهر نمی شوند، برخورد می کنید. ما همیشه در مورد آن صحبت می کنیم.
در مورد مدیریت مشارکت ها:
“یکی از چیزهای بزرگ در مورد فناوری که مردم به ذهنشان خطور می کند، ایده شکستن چیزهاست.” من فکر می کنم یک فوریت و درک هنر ممکن وجود دارد که الهام بخش است … “
راهب: به صحبت های یکی از مربیان قدیمی مان فکر می کنم که متأسفانه دیگر در بین ما نیست، هوارد پین (رئیس سابق غیراجرایی جونو). او به هر دوی ما گفت، به یاد داشته باشید که مهمترین چیزی که برای شراکت مذاکره می کنید، پول نیست، کنترل است. البته، شما هرگز نمی توانید کنترل کامل را حفظ کنید. با چیزهایی شروع کنید که سرنوشت توسعه محصول شما، تیم و شرکت شما را کنترل می کنند. دومین چیز این است که او یک رابطه واقعا عمیق و قابل اعتماد دارد.
در مورد اینکه چه چیزی بیوتکنولوژی را بهتر می کند و چگونه می توان آن را در این راه حفظ کرد:
هار: ما [biotech] آنها واقعاً مزیت رقابتی دارند [over Big Pharma]. و این این است که ما سریعتر و بهتر تصمیم می گیریم. و اغلب شراکت‌ها در موقعیتی قرار می‌گیرند که شما تصمیم‌گیری‌های شرکت زیادی دارید و منابع شرکت کمی دارید. فقط ارزش را از بین می برد. و من فکر کردم، واقعا چگونه می توانید این کار را انجام دهید؟ شما منابع شرکت بزرگ و تصمیم گیری شرکت کمی را دریافت می کنید.
راهب: این واقعیت که همه ما در شرکت های کوچک و متوسط خود دارای پوست بسیار زیادی در بازی هستیم، قدرت ما بر شرکت های بزرگ است.
برای سرمایه گذاران فناوری که به سمت بیوتکنولوژی حرکت می کنند:
هار: ضروری است که در مورد آنچه می خواهید انجام دهید و مأموریت شما شفافیت داشته باشید. و سپس با سرمایه گذاران در مورد آن موافقت کنید، زیرا به محض اینکه در مکانی متفاوت هستید، اداره یک شرکت می تواند بسیار بسیار پیچیده و دشوار باشد.
و یکی از چیزهای مهم در مورد افرادی که از فناوری می آیند این است که ایده این است که فقط “چیزها را از بین ببرند.” من فکر می کنم یک فوریت و درک هنر ممکن وجود دارد، که برای ما که دهه ها در صنعت تنظیم شده درگیر بوده ایم، الهام بخش است. نکته منفی این است که گاهی اوقات آنها واقعاً ناشی از پیچیدگی و سرعتی است که با حضور در یک صنعت تنظیم شده و مسئولیتی که ما در قرار دادن دارو در بدن انسان داریم ایجاد می شود.
فکر می کنم این تنش هم برای سرمایه گذاران و هم برای کارمندان می تواند بسیار سخت باشد. اما اجتناب ناپذیر است که این اتفاق بیفتد، زیرا یادگیری عمیق و علم داده در صنایع مختلف همگرا می شوند و ما برای پیشرفت حداکثری به یکدیگر نیاز داریم. و من بسیار بسیار متقاعد شده‌ام که 20 سال آینده مخرب‌تر از 20 سال گذشته در صنعت ما خواهد بود و ما این فرصت را داریم که کارهایی را انجام دهیم که ممکن نبود و بدون داده‌ها آن را انجام نخواهیم داد.
مصاحبه brooztechnology با هار و بیشاپ در زیر آمده است.
GW: شما روی تبدیل ایده ها به درمان های پیچیده کار کرده اید. برخی از عواملی که خط لوله را کند می کند و مانع از رسیدن درمان ها به بیماران می شود چیست؟
استیو هر: یکی از آرزوهای ما در سانا این است که واقعاً کار کنیم تا دسترسی به داروهای ما هرگز بر اساس محل تولد شما تعیین نشود. و چالش های واقعی برای آن وجود دارد. اول از همه، مشکل مقیاس وجود دارد – شما باید به اندازه کافی انجام دهید. اما فکر می کنم جامعه دسترسی و قیمت گذاری را اشتباه گرفته است. به عنوان مثال به پرداخت های مشارکتی فکر کنید – ایده جلوگیری از استفاده بیش از حد است که در بسیاری از زمینه های مراقبت های بهداشتی منطقی است. اما چرا بزرگترین هزینه های اضافی برای چیزهایی مانند داروهای سرطان وجود دارد؟ هیچ کس به دلیل سرطان یا سوء استفاده از سیستم تحت درمان قرار نمی گیرد. ما به عنوان یک جامعه بیماران را ورشکست می کنیم بدون اینکه به عواقب آن فکر کنیم. اگر یک پیوند مغز استخوان با هزینه یک میلیون دلاری دریافت کنید، مشارکت می تواند صدها نفر باشد. اگر یک سلول CAR T با قیمت 400000 دلار دریافت کنید و شاید ایمن تر و کارآمدتر باشد، ممکن است 80000 تا 100000 دلار برای بیمار هزینه داشته باشد. فکر نمی کنم جامعه این را درک کرده باشد.
GW: آیا برخی داروها خیلی گران نیستند؟
راهب: بدون شک داروهایی هستند که بسیار گران هستند. اما این نیز یک واقعیت است که مقرون به صرفه ترین مداخلات در پزشکی، داروهای خوب هستند.
GW: هزینه های بالا برای بیماران چگونه خط لوله را کند می کند؟ هنگامی که هزینه های بیمار نامشخص است، آیا سرمایه گذاری تأثیر می گذارد؟
هار: راه کاهش سرعت پیشرفت زمانی است که در واقع یک برنده خلق می کنید [an effective therapy]سرمایه گذاران مطمئن نیستند که شما برنده خواهید شد. [In addition, choosing the right company can be complex for investors and the regulatory environment also has uncertainty.]
GW: برای سرعت بخشیدن به خط لوله چه کار دیگری می توان انجام داد؟
راهب: یکی از نکات مهم، به ویژه در سرطان، بهبود دسترسی به آزمایشات بالینی است. می دانید، وقتی به چند نفر نگاه می کنید که پیشینه های متفاوتی دارند [taking part in] آزمایشات بالینی، مایه تاسف است. و من فکر می کنم، اتفاقا، این بخشی از همان مشکل دسترسی به دارو است.
هار: ای کاش افراد بزرگ بیشتری داشتیم. این صنعتی است که در آن مردم همه چیز را متفاوت انجام می دهند. فناوری و پتانسیل این حوزه به سرعت در حال رشد است و تعداد افراد بزرگی که در واقع این کار را انجام می دهند به سرعت در حال رشد نیست و این مشکل برای هر شرکتی است. داشتن این یک مشکل فوق العاده است، زیرا به این معنی است که ما باید روی افراد بیشتری سرمایه گذاری کنیم و به این معنی است که از نظر علمی انواع فرصت ها را داریم.
GW: چه چیزی شما را در مورد اکوسیستم بیوتکنولوژی در منطقه سیاتل هیجان زده می کند و چه چیزی در مورد آن برجسته است؟
یکی از چیزهایی که سیاتل را خاص می‌کند این است که وقتی مردم به شرکت‌های اینجا می‌پیوندند، گروهی قوی و انعطاف‌پذیر از مردم هستند که مایل به اجرای ایده‌ها هستند.
هار: ارتباط عظیمی بین علوم پایه وجود دارد که توسط کارکنان مؤسسات دانشگاهی هدایت می شود. این یک جرقه خلاقانه ایجاد می کند که امکان وقوع نوآوری را هم از نظر فناوری و هم از نظر افراد فراهم می کند. من می گویم دوم این است که وقتی مردم به اینجا نقل مکان می کنند، واقعاً می خواهند بمانند. ساخت داروها سخت و زمان بر است. و همیشه شکست هایی در این راه وجود خواهد داشت. و تبدیل یک اندیشه به پزشکی نیاز به خرد فراوان دارد و حکمت تجربه است. و یکی از چیزهایی که سیاتل را خاص می‌کند این است که وقتی مردم به شرکت‌های اینجا می‌پیوندند، گروهی خشن و انعطاف‌پذیر از مردم هستند که مایل به اجرای ایده‌ها هستند. و فکر می‌کنم در جاهای دیگر، وقتی شکستی می‌افتد، می‌گویند آه، شاید دارم از خیابان رد می‌شوم و به شرکت دیگری می‌روم. و این در اینجا اتفاق نمی افتد. و بنابراین ایده ها به داروهای واقعاً مؤثر تبدیل می شوند. این نیاز به مردم دارد که واقعاً اهمیت دهند و مدتی در اطراف بمانند.
یکی از چیزهایی که به سیاتل اجازه رشد می دهد این اکوسیستم تحت رهبری هانس است که در اطراف جونو بوجود آمده است. … من فکر می کنم که ما زمان بسیار خوبی برای سیاتل داریم. سطح نوآوری و تعداد شرکت ها واقعاً شگفت انگیز است.
GW: مقامات محلی و منطقه ای برای ترویج بیوتکنولوژی در منطقه سیاتل چه کاری می توانند انجام دهند؟
راهب: انواع کارها وجود دارد که برخی از خوشه های دیگر انجام می دهند، چه تگزاس یا ماساچوست، برای تحریک شرکت ها، و این در ایالت اینجا اتفاق نمی افتد.
هار: اعتبارات مالیاتی برای تحقیق و توسعه … در اینجا ما نیز مالیات می گیریم [on high paying jobs]. مهم این نیست که کجا رشد می‌کنید و چه کار می‌کنید، مهم حاشیه‌سازی است. این نیز یکی از معدود محیط هایی است که در آن برای تولید ساختمان ها پشتیبانی نمی شود.
من فکر می کنم تقریباً همه کسانی که می خواهند یک شرکت راه اندازی کنند و بسازند به موانع نگاه نمی کنند. آنها به احتمالات نگاه می کنند. هنر ممکن از نظر کاری که ما می توانیم برای بیماران انجام دهیم در حال تغییر است.
GW: وقتی صحبت از احتمالات شد، سانا از فناوری‌های جدیدی مانند ویرایش ژن CRISPR بهره می‌برد، اما چه فناوری‌هایی را حتی بیشتر در افق می‌بینید؟
هار: هر بار که یک وقفه ابزار بزرگ دارید، مدتی طول می کشد تا بفهمید، «چگونه با این ابزار جدید وارد زیست شناسی مهم شوم؟ چگونه می توانم آن را عملی کنم تا بتوانم آن را در مقیاس واقعی تکرار کنم؟ “ما این ابزارها را داریم که برای پنج تا 15 سال در کار هستند. اکنون می توانیم کم و بیش هر کاری که می خواهید با ژنوم انجام دهیم. : قرار دادن، اصلاح کردن، چرخاندن، پایین آوردن، حداقل در یک ظرف پتری. درک چگونگی شفاعت در زیست شناسی مهم و انجام آن در داخل بدن جایی است که همه ابزارها وجود دارند و همه اختلالات رخ خواهند داد.
سانا با این ایده انگیزه دارد تا بتواند هر بار محموله را به روشی خاص و قابل تکرار به هر سلول برساند. بنابراین می توانید روی جایی که می خواهید تمرکز کنید. من فکر می کنم فناوری فوزوزومال سانا دارد [enabling delivery of cargo like new genes to cells] پتانسیل انجام این کار را دارد.
راهب: فکر می‌کنم دستاوردهای بسیاری در همه زمینه‌هایی که استیو گفت، این فضا را برای فرصت‌هایی ایجاد می‌کند که فکر نمی‌کنم… شاید هرگز.
هار: ایجاد این داروها مانند مونتاژ یک کامپیوتر است. یکی از چالش‌های واقعی که همه ما با آن روبرو بوده‌ایم این است که اجزای رایانه اغلب در اختیار بخش‌های مختلف اکوسیستم ما هستند. بنابراین، ایجاد شرکت‌هایی که می‌توانید در آنها، چه از طریق مشارکت یا از طریق توانایی‌های خود، همه مواد تشکیل دهنده را برای تولید داروهای واقعا مخرب گرد هم بیاورید، هم فرصتی است و هم چالشی برای کاری که ما انجام می‌دهیم. زیرا اینها داروهای پیچیده ای هستند که از دستاوردهای متعدد به جای پیشرفت های منفرد سود می برند.