اگر گوشی‌ها و پیش‌فرض‌هایمان را کنار بگذاریم و واقعاً سعی کنیم آدم‌هایی را که با ما متفاوت هستند بفهمیم، چه اتفاقی برای تقسیم‌بندی‌های کشورمان می‌افتد؟
مونیکا گوزمن این کار را در خانواده خود انجام داده است و متقاعد شده است که کشور نیز می تواند این کار را انجام دهد. روزنامه‌نگار، کارآفرین و لیبرال خودمختار ساکن سیاتل کتاب جدید خود را آغاز می‌کند. با سابقه شخصی توافق با والدین خود، مهاجران مکزیکی که دو بار به دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور رای دادند.
بقیه کتاب راهنمای بقیه ماست: من هرگز به این فکر نکردم: چگونه در زمان‌هایی که به طور خطرناکی تقسیم شده‌اند، مکالمات کنجکاوی بی‌نتیجه داشته باشیم.
خوانندگان دیرینه گوزمان را به عنوان یک ستون نویس فناوری که به طور منظم برای brooztechnology می نویسد، به یاد خواهند آورد در سال های اولیه سایت ما همچنین قبلا در Seattle PI با هم کار کردیم، جایی که او وبلاگ بزرگ را برای SeattlePI.com راه اندازی کرد. او بعداً برای سیاتل تایمز نوشت و به تأسیس The Evergrey ادامه داد خبرنامه در سیاتل
او در حال حاضر مدیر دیجیتال سازمان غیرانتفاعی Braver Angels است که ماموریتش برای متحد کردن افراد با عقاید سیاسی متفاوت با پیش‌فرض کارهای اخیرش مطابقت دارد. همچنین میزبان Newsmakers Northwest Crosscut است.
در این قسمت از پادکست brooztechnology در مورد کتاب جدید او و نقش فناوری در همه اینها صحبت می کنیم.
در بالا گوش کنید یا در brooztechnology در پادکست های اپل، پادکست Google، Spotify یا هر جایی که گوش می دهید مشترک شوید. به خواندن نکات برجسته ویرایش شده برای وضوح و طول ادامه دهید.
چرا نوشتن این کتاب برای شما مهم بود؟
مونیکا گوزمان: من فکر می کنم همه ما می توانیم اضطراب جهان را در حال حاضر احساس کنیم: اجتماعی، سیاسی، در زندگی خودمان. در عین حال، رسانه های ما و نحوه ارتباط ما با یکدیگر بسیار تند و احساساتی می شوند. و همه این پویایی در حال جمع شدن است تا به یک لحظه زنگ قرمز منجر شود. باید راه بهتری برای صحبت کردن، دیدن و شنیدن یکدیگر وجود داشته باشد.
شما در ابتدا توضیح می دهید که چگونه خانواده شما – مادر و پدرتان و شما – با این مشکلات دست و پنجه نرم کردند.
این واقعاً باعث شد که کتاب را به شکلی عظیم بنویسم، رابطه‌ام با والدینم. ما مهاجران مکزیکی هستیم. و ما از سال 2000 شهروند بودیم. به یاد دارم که مادرم در حال درخشیدن بود و پرچم کوچک آمریکا را در دست داشت. و دیری نگذشت که تابلوی بوش-چینی را بالای دفتر کارش دیدم. سپس حماسه آغاز شد. نبردهای بزرگ در ماشین جنجال زیادی وجود داشت؛ فریادهای زیادی بلند شد
و سپس در سال 2016، در طول مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری، همه چیز بسیار واقعی شد. به اشک. اتفاقی که افتاد این صحبت های شگفت انگیز بود که مرا به جایی رساند که می توانستم بگویم اگر جای پدر و مادرم بودم به دونالد ترامپ هم رای می دادم. دوبار این کار را انجام می دادم و با اشتیاق انجامش می دادم.
این به یکی از نکات کلیدی کتاب برمی گردد و آن اهمیت گفت و گوی انفرادی با افرادی است که با شما متفاوت هستند، دیدگاه های متفاوتی دارند و به طور انتزاعی کاریکاتور نیستند.
چیزی که این روزها خیلی به آن فکر می کنم این است که شاید مهمترین کاری که می توانیم برای دموکراسی خود، برای جامعه خود انجام دهیم، صحبت کردن است. س مردم به جای آنها
در این کتاب بنویسید که چگونه رسانه های اجتماعی می توانند فاصله بین “ما و آنها” را تشدید کنند. آیا شما در مورد چگونه فن آوری فکر می کنید میتوانست تغییر دهید تا انواع تعاملاتی را که در کتاب توضیح می دهید فعال کنید؟
در سال‌های اخیر، شرکت‌هایی مانند اپل و سازندگان دستگاه‌ها را دیده‌ایم که یادآوری‌ها یا محافظت‌های خاصی را در گوشی‌های هوشمند ما قرار می‌دهند تا به ما کمک کنند واقعاً به حریم خصوصی خود نگاه کنیم. مدل اقتصادی اقتصاد توجه که رسانه‌های اجتماعی را هدایت می‌کند، واقعاً از آن حمایت و پشتیبانی می‌کند، زیرا هدف این است که ما را برای مدت طولانی در آنجا نگه داریم. خوب. اما فکر نمی‌کنم این چیزی باشد که مردم واقعاً می‌خواهند. درست همانطور که با حفظ حریم خصوصی و زمان روی صفحه نمایش به آنجا رسیدیم، اگر می‌خواهیم فناوری برای ما کار کند، پس بیایید مطمئن شویم که ما را نسبت به یکدیگر و دنیا کور نمی‌کند.
امیدوارید مردم چه چیزی را از کتاب بگیرند و اعمال کنند؟
دو موضوع وجود دارد که به نظر من بسیار قوی است: سؤالات تجربه و سؤالات نگران کننده.
سوالات تجربه: به جای اینکه بپرسید «چرا این را باور می‌کنید؟» می‌پرسید: «چطور این را باور کردید؟» و این تفاوت ممکن است کوچک به نظر برسد، اما بسیار زیاد است. این تفاوت بین این است که از مردم بخواهیم در فضای بی اعتمادی خود را به گونه ای توجیه کنند که انگار در دادگاه حضور دارند و می گویند: «چرا من را به راهی که در پیش گرفته اید به سمت این دیدگاه ها هدایت نمی کنید؟
و سپس مسائل نگران کننده ای وجود دارد. این زمانی است که از مردم می‌پرسید، “چه چیزی شما را در مورد حقوق اسلحه یا مقررات مربوط به اسلحه نگران می‌کند؟” چه چیزی شما را در مورد این انتخابات ریاست جمهوری نگران می کند؟ “سپس این اطلاعات را بدون قضاوت در مورد آنها جمع آوری می کنید. این ترس ها همیشه ارزش های مردم را آشکار می کند. آنها آنچه را که آنها بیشتر به آن اهمیت می دهند را آشکار می کنند.
در اینجا فکر می کنم به راحتی می توانیم یک زبان مشترک پیدا کنیم.
من هرگز به آن فکر نکردم، اثر مونیکا گوزمن، منتشر شده توسط بن بلا.