عبارت “فرسودگی شغلی” در طول همه گیری معنای جدیدی پیدا کرده است.
بر اساس داده های مرکز کنترل بیماری های ایالات متحده، چهل درصد از مردم در سال 2020 گفتند که این بیماری همه گیر بر سلامت روان آنها تأثیر گذاشته است. زنان و جوانان 18 تا 24 ساله حتی نرخ بالاتری از مشکلات سلامت روان را گزارش می دهند.
مگان شن، روانشناس و دانشیار مرکز سرطان فرد هاچینسون که غم و اندوه را در افراد و خانواده‌های مبتلا به سرطان لاعلاج مطالعه می‌کند، می‌گوید: «من می‌توانم بگویم آنچه در حال حاضر با آن روبرو هستیم، فراتر از فرسودگی شغلی سنتی است.
شن گفت: «ما کووید گرفته‌ایم، تیراندازی‌های دسته‌جمعی داشته‌ایم، جنگ‌هایی داشته‌ایم، روزگار سختی است. فرسودگی شغلی که ما در حال حاضر از آن رنج می‌بریم، آسیب‌های روحی، استرس، عدم اطمینان، تنهایی، از دست دادن و در نهایت اندوهی است که ما با آن کنار نیامده‌ایم و جایی برای رفتن ندارد.
شن در نشست brooztechnology در اوایل این ماه در سیاتل سخنرانی کرد. او دلایل فرسودگی مزمن را بیان کرد و راه حل هایی برای محل کار ارائه کرد.
شن گفت که بسیاری از مردم با اندوه شخصی و جمعی – برای عزیزان از دست رفته سر و کار دارند. برای تعطیلات از دست رفته، آزادی و ریتم های روزانه؛ و برای از دست دادن ارتباط اجتماعی.
او گفت در حالی که مردم می خواهند با اندوه از غم و اندوه فرار کنند، “شما باید اندوهگین شوید و از آن عبور کنید.” او از مولوی شاعر نقل می کند: «زخم جایی است که نور به تو وارد شود». در میان از دست دادن، مردم می توانند نور و انعطاف پذیری پیدا کنند.
شن گفت، محل های کار می توانند برای کمک به کارکنان خود برای عبور از فرسودگی ناشی از غم و اندوه سازگار شوند و به نیروی کارشان انرژی و انگیزه دهند. صرف تعطیلات، دستور پخت درستی نیست.
او گفت: “من می خواهم استدلال کنم که آنچه ما به طور جمعی تجربه می کنیم یک مسئولیت نیست.” “در واقع یک فرصت واقعی برای بازنگری در نحوه انجام کارها وجود دارد.”
شن گفت که کارفرمایان به طور بالقوه سود زیادی خواهند داشت. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، افسردگی و اضطراب به تنهایی سالانه یک تریلیون دلار برای اقتصاد جهانی هزینه دارد که عمدتا به دلیل کاهش بهره وری است.
شن گفت که کارفرمایان می توانند زیرساختی برای حمایت از کارگران به سه طریق ایجاد کنند: ایجاد ارتباط، امید و معنا.
اتصال ساختمان:
مردم در طول همه گیری تنهای زیادی را تجربه کرده اند و کارفرمایان می توانند به ایجاد رابطه بین اعضای تیم و مدیران کمک کنند.
شن گفت: «ما باید در مورد چگونگی انجام این کار به روشی معنادار فکر کنیم. “این می تواند یک به یک باشد، چک کردن با اعضای تیم، دیدن اینکه مردم در واقع چگونه هستند. برگزاری جلسات و رویدادهای هدفمند انفرادی که در آن بتوانید به زندگی یکدیگر پی ببرید.»
پرورش امید:
شن گفت که مردم نباید فکر کنند که همه چیز به حالت سابق برمی گردد یا کار و زندگی آسان خواهد شد. اما مردم “نیاز به یک چشم انداز” دارند که چگونه می توانند به طور معناداری با روش کار در حال حاضر سازگار شوند. شن گفت: «کلید امید، دید است.
معنی داشتن:
“شن گفت که معنا کلیدی است. «بیشتر اوقات، فرسودگی شغلی اتفاق نمی‌افتد، زیرا کار زیاد است و زمان کافی وجود ندارد. این اغلب به این دلیل اتفاق می‌افتد که هیچ ارتباط معناداری با کاری که انجام می‌دهیم وجود ندارد.» راه های مختلفی وجود دارد که کارفرمایان می توانند کار را درک کنند و انجام این کار مهم است.
شن افزود: “اگر بتوانید راه هایی برای القای معنا به تیم های خود و حتی خودتان پیدا کنید، شگفت زده خواهید شد که چگونه فرسودگی شغلی را کاهش می دهد.”