پیتسبورگ – بزرگترین پتانسیل ربات‌ها و اتوماسیون این است که افراد را از کار بیکار نکنند، بلکه بهبود این مشاغل با اجازه دادن به مردم برای انجام بهترین کارها است.
این یکی از یافته‌های کلیدی بازدید اخیر از آزمایشگاه شرکای انسان و ربات (HARP) در دانشگاه کارنگی ملون در پیتسبورگ، به رهبری هنی آدمونی، استادیار مؤسسه معتبر رباتیک CMU است.
«اتوماسیون بسیار کلاسیک به این زاویه نگاه می‌کند که چگونه یک فرد را تا حد امکان از سر راه دور کند. ادمونی توضیح داد: و اغلب وقتی به افراد فکر می‌کند، با آنها به عنوان موانعی پویا یا فقط عنصر دیگری از محیط برخورد می‌کند که در آن از برخورد اجتناب می‌کند. اما بحث من این است که انسان‌ها در واقع چیزهای زیادی به ما می‌دهند که ربات‌ها می‌توانند هنگام همکاری با آنها کار کنند.»
این موضوع منعکس کننده موضوع گسترده تری است که در بازگشت اخیر brooztechnology به پیتسبورگ ظاهر شد: تا حدی به دلیل کمبود نیروی کار، فراخوان ملی رباتیک و اتوماسیون گفتگو را از تهدید به فرصت تغییر می دهد – از افشای مشاغل در معرض خطر تا پر کردن شکاف های حیاتی در نیروی کار.
“[W]جف ویلکه، مدیر عامل سابق آمازون در سراسر جهان مصرف کننده و رئیس فعلی Re: Build Manufacturing، در مصاحبه ای گفت: ما باید آنها را مکمل کار انسانی، مکمل افراد ماهر، بهبود کار، انجام کار انسانی رضایت بخش تر و ارزشمندتر بدانیم. مصاحبه ای که این هفته منتشر شد
ادمونی و همکارانش این مفهوم را در تنظیمات، از جمله خانه ها و آشپزخانه ها، با بررسی اینکه چگونه ربات ها می توانند به افراد دارای معلولیت، کارکنان بهداشتی خانه و دیگران در زندگی روزمره و کارشان کمک کنند، اعمال می کنند.
برای مشاهده نکات مهم مصاحبه اخیر Admoni ما که برای وضوح و طولانی بودن ویرایش شده است، به خواندن ادامه دهید.
brooztechnology: تمرکز فعلی تحقیقات خود را چگونه توصیف می کنید؟
Admoni: ما در مورد اینکه چگونه ربات ها می توانند شرکای خوبی برای انسان باشند، بسیار فکر می کنیم. عنصر کلیدی که ما در تحقیقات خود آورده ایم این است که باید افراد را درک کنیم تا بتوانیم برای آنها روبات بسازیم. و بنابراین بسیاری از کارهایی که ما انجام می دهیم با علم شناختی در مورد چگونگی تصمیم گیری افراد، نحوه پردازش اطلاعات، نحوه بیان مقاصد مردم از طریق زبان بدن یا رفتار غیرکلامی شروع می شود. و سپس سعی می‌کنیم الگوریتم‌هایی بسازیم که از این چیزها بهره می‌برند یا به این سیگنال‌ها حساس هستند تا ربات را باهوش‌تر، کمک‌کننده‌تر و مشارکت‌کننده‌تر کنیم.
ما در زمینه های مختلف کار می کنیم. من به ویژه از حوزه کمکی الهام گرفته‌ام، جایی که ربات‌ها می‌توانند به افراد دارای معلولیت کمک کنند مستقل‌تر زندگی کنند و بخشی از ظرفیتی را که ممکن است از دست داده‌اند به دست آورند. من فکر می کنم این یک دامنه واقعا هیجان انگیز است. اکنون شروع به کار روی هوش مصنوعی برای سالمندان می کنم. بنابراین یک مفهوم بسیار مشابه. اما به طور کلی، من واقعاً علاقه مند هستم که چگونه می توانیم ربات هایی بسازیم که به طور معناداری برای انسان بهتر باشند.
بیشتر بحث در مورد تأثیر روباتیک بر محیط های کاری در شرایط صنعتی یا تجاری صورت می گیرد. پیامدهای آن برای مراقبین چیست و کمبود نیروی کار تا چه اندازه پویایی تحقیقات شما را در چند سال گذشته تغییر داده است؟
قطعا تاثیر داره ما در مورد تأثیر کارمان بر افرادی که با آنها آن را توسعه خواهیم داد، بسیار فکر می کنیم. ما در حال حاضر در حال گفتگوهای بیشتری در محل در مورد اینکه چه کسی تحت تأثیر این کار قرار می گیرد و ایجاد رباتی که نقش خاصی را ایفا می کند چیست، داریم.
بگذارید روبات‌ها ربات باشند… سعی نکنید تعامل انسانی را جایگزین کنید، سعی کنید آن را طوری بسازید که تعامل انسانی امکان‌پذیرتر باشد.
و واقعیت این است که این فقط بر شخصی که مستقیماً با ربات در تعامل است تأثیر نمی گذارد. بنابراین در مورد ربات‌های کمکی، اگر به کسی این توانایی را بدهید که خودش را تغذیه کند، اکنون شریک مراقبتی که به او کمک کرده است بتواند خودش غذا بخورد. … اکنون شما این فرصت را دارید که به شریکی که از شما مراقبت می کند اجازه دهید تعامل اجتماعی داشته باشد و غذا بخورد.
بیشتر انگیزه کار من این است که چگونه از کارهایی که ربات‌ها می‌توانند برای انسان‌ها انجام دهند استفاده کنم تا مردم را آزاد کنند تا کارهایی را انجام دهند که مردم در آن مهارت دارند. و خلاصه آن این است که اجازه دهید روبات ها ربات باشند. اجازه دهید ربات ها وظایفی را که ربات ها در آن بهترین هستند انجام دهند. سعی نکنید تعامل انسانی را جایگزین کنید، سعی کنید آن را به گونه ای انجام دهید که تعامل انسانی امکان پذیرتر باشد.
بنابراین در این زمینه، ربات‌ها جای کارگران انسانی را نمی‌گیرند و شغلی را نمی‌پذیرند.
من ربات ها را بیشتر در مورد شراکت با افرادی که کار می کنند و بهتر کردن آنها می بینم.
اکنون شکی نیست که اتوماسیون مشاغل را حذف می کند. ما آن را با دستگاه های خودپرداز دیده ایم. ما آن را در صندوق‌های فروشگاه‌های مواد غذایی دیده‌ایم و به دیدن آن ادامه خواهیم داد. این واقعاً یک مشکل بزرگ است. و من فکر می کنم مهم است که در مورد اینکه با افرادی که توسط این سیستم های اتوماسیون آواره شده اند چه می کنیم صحبت کنیم.
اما در دنیای رویایی من، ما فناوری‌هایی خواهیم ساخت که جایگزین مشاغل نمی‌شوند، بلکه افراد را در کار کارآمدتر می‌کنند و آنها را آزاد می‌کنند تا بیش از آنچه در آن مهارت دارند انجام دهند.
حدس می‌زنم بزرگترین چالش‌ها در هوش مصنوعی و سیستم‌های شناختی است، زیرا سخت‌افزار می‌تواند کاری را انجام دهد که سخت‌افزار می‌تواند انجام دهد، اما باید بداند چه کاری انجام دهد.
از دیدگاه من بله. فکر می‌کنم اگر از یک فرد سخت‌افزار بپرسید، او می‌گوید که دستیابی به نوع مناسب گرپلل واقعاً یک چالش است. ما چالش انتخاب آمازون را چند سال پیش دیدیم، جایی که برنده آن یک فنجان مکش بود، زیرا آنها در کاری که ربات باید انجام می داد، یعنی برداشتن این نوع اقلام خاص، فوق تخصصی بودند و می توانستند آن را با یک فنجان مکش انجام دهند. ، اما این کار نمی کند. برای غذا دادن به کسی.
چیزی که واقعاً من را هیجان زده می کند، چالش های الگوریتم ها و هوش مصنوعی است. چگونه تشخیص می دهید که شخصی در تلاش است تا انجام دهد تا ربات بتواند اقدام کمکی مناسب را برای پشتیبانی از آن انتخاب کند؟ چگونه افراد را شخصی سازی می کنید؟ مردم ممکن است بخواهند کارها به روش های مختلف انجام شود یا جالبتر اینکه توانایی آنها در ارسال سیگنال به ربات ممکن است در طول زمان تغییر کند.
بنابراین، در زمینه هوش مصنوعی، اگر منابع نامحدودی به شما داده شود، بزرگترین چالشی که در حال حاضر با آن روبرو می شوید چیست؟
چالش های جالب زیادی وجود دارد. روباتیک خانگی طولانی مدت یک چالش بزرگ و باز است. مواردی مانند سازگاری و شخصی سازی، ارتباط بین انسان و روبات، ایجاد رابطه و اعتماد، توضیح دادن به روبات ها. این در فضای Explainable AI قرار می گیرد تا مردم بتوانند بفهمند که چرا ربات همان کاری را انجام داده است. و آنها می توانند تصمیم بگیرند که آیا می خواهند از ربات برای یک موقعیت خاص استفاده کنند یا خیر. فکر کنم فوق العاده جالب باشه
برنامه دیگری که فکر می کنم در حال حاضر واقعاً مورد نیاز است، وسایل نقلیه خودران و نحوه استفاده مردم از وسایل نقلیه خودران هم در ماشین و هم به عنوان افرادی که در اطراف وسایل نقلیه، عابران پیاده یا سایر رانندگان هستند، است.
در حال حاضر در زمینه اتوماسیون چه وضعیتی وجود دارد؟
ما در اتوماسیون در یک محیط ساختاریافته بسیار خوب هستیم. مواردی مانند اتوماسیون کارخانه‌ها، ربات‌هایی که ماشین‌ها می‌سازند یا ربات‌هایی که مواد سخت یا سمی را به روشی ثابت مدیریت می‌کنند، در محیطی که هیچ مانع دیگری وجود ندارد، ما در این زمینه به حداکثر رسیده‌ایم. من فکر می کنم تکرارهایی وجود دارد که می توانیم انجام دهیم. اما همه تکرارها درباره نحوه برخورد شما با عدم قطعیت است؟ چگونه با جسمی که از تسمه نقاله پایین می آید و در جهتی که شما انتظار دارید برخورد می کنید؟
واضح است که شما از یک فنجان مکنده استفاده می کنید.
بله، فکر نمی‌کنم آمازون از این چالش به چیزی که می‌خواست دست پیدا کند.
بنابراین من فکر می کنم از نظر اتوماسیون، اگر ما یک محیط ساختاریافته داشته باشیم، در آن عالی هستیم.
به محض اینکه شروع به اضافه کردن عدم قطعیت کردید، متوجه می شویم که هنوز هم در درک این عدم قطعیت و هم در رابطه با عدم قطعیت آن نیاز به نوآوری داریم. و سپس، پس از افزودن افراد به محیط، فکر نمی‌کنم ما واقعاً به دیدن ربات‌هایی که واقعاً مستقل هستند در جهان نزدیک باشیم.
برخی را می بینیم. اما صادقانه بگویم، بهترین ربات خودمختار جهان، در محیط انسانی در حال حاضر، Roomba است. و این بهترین روباتی است که در 15 سال گذشته داشته ایم. چون او یک کار را انجام می دهد. و او این کار را واقعاً خوب انجام می دهد. و سعی نمی کند با مردم به هیچ وجه تعامل معناداری داشته باشد.
در این مورد، به نظر می رسد آمازون ربات خانگی Astro خود را به عنوان یک ماهواره و سیستم امنیتی قرار می دهد. این تا چه حد منعکس کننده روندهای گسترده تری است که می بینید؟
Astro به عنوان یک ربات در صف طولانی ربات های خانگی تجاری مانند Jibo و Kuri از Mayfield Robotics، که سعی داشتند یک همراه اجتماعی چند منظوره باشند، عرضه می شود. و من فکر می کنم که این نقش در بازار بسیار دشوار است. اگر کسی می تواند این کار را انجام دهد، آمازون می تواند این کار را انجام دهد زیرا آنها پول و منابع زیادی در پشت خود دارند.
اما من فکر می کنم این اشتباه است که سعی کنید یک ربات امنیتی مانند این همراه بامزه ای که می توانید با آن صحبت کنید قرار دهید، که موسیقی پخش می کند و رویدادهای شما را به شما یادآوری می کند. بگذارید روبات ها ربات باشند. اگر این چیزی است که می خواهید، بگذارید یک ربات امنیتی باشد، اما آن را شبیه سگ نکنید. زیرا مردم انتظاراتی از حیوان خانگی دارند. و من فکر می‌کنم که این امر باعث لغزش آنها خواهد شد، زیرا آنها سعی دارند آن را به مردم بفروشند. من فکر می کنم او تلاش زیادی می کند.
درک چه چیز دیگری در کار شما مهم است؟
من همچنین به عدالت در رباتیک بسیار فکر می کنم. اکنون بیشتر و بیشتر در مورد هوش مصنوعی و تنوع و عدالت صحبت می شود. و من فکر می کنم در مورد رباتیک هم همینطور است. بنابراین هر بار که سیستم‌های فناوری را ارائه می‌کنیم که بر اساس داده‌های واقعی آموزش دیده‌اند یا سعی می‌کنند وظایف دنیای واقعی را انجام دهند، در معرض خطر ادغام سوگیری در دنیای واقعی هستیم.
بنابراین چیزی که ما نیز به آن فکر می کنیم این است که چگونه از ربات ها برای عادلانه تر کردن اوضاع برای مردم استفاده کنیم، تا مطمئن شویم که کسی که خانواده ای در نزدیکی ندارد از آنها مراقبت می کند و کسی که به اندازه کافی خوش شانس است که چیزهای زیادی دارد. منابع برای نگهداری و مواردی از این قبیل. من فکر می کنم این امکان پذیر است.
اما من فکر می‌کنم خیلی راحت می‌توان راه دیگری را طی کرد و به سیستم‌های هوش مصنوعی رسید که نمی‌توانند چهره افراد رنگین پوست را تشخیص دهند. و بنابراین ما دائماً به نقش فناوری خود در رابطه با عدالت در جامعه فکر می کنیم.