هنگامی که دادگاه عالی در اوایل سال جاری Roe v. Wade را لغو کرد، رهبران فناوری وارد یک بحث سیاسی شدند که آیا می خواستند یا نه. بسیاری از شرکت‌ها، مانند Redfin در سیاتل، سیاست‌های خود را برای پوشش هزینه‌های کارگرانی که برای مراقبت از سقط جنین از خطوط ایالتی تردد می‌کنند، تغییر داده‌اند.
برخی از کارکنان Redfin این تصمیم را تحسین کردند. دیگران تسلیم می شوند.
این پاسخ نماد چشم‌انداز جدیدی است که رهبران کسب‌وکار و فناوری باید در کشور قطبی‌شده‌ای که در انتخابات میان‌دوره‌ای خود در روز سه‌شنبه رای خواهند داد، حرکت کنند.
روزهایی که انتظار می‌رفت شرکت‌ها از نظر سیاسی بی‌طرف بمانند و تمرکز محدودی بر عملیات تجاری داشته باشند، گذشته است.
اما کتاب بازی برای مدیریت این محیط های کاری که به طور فزاینده سیاسی شده است تا حد زیادی نانوشته باقی مانده است.
Redfin به دلیل ماهیت تجارت خود در موقعیت دشواری قرار دارد. کارکنان فناوری در شرکت مستقر در سیاتل تمایل دارند لیبرال باشند و اغلب انتظار دارند که شرکت از اهداف مترقی حمایت کند. اما ردفین همچنین نمایندگان املاک و مستغلات را در سراسر کشور استخدام می کند که بسیاری از آنها محافظه کار هستند.
مدیر عامل Redfin، گلن کلمن، سعی می کند در محل کار خود از لحاظ سیاسی متنوع باشد. اما در مصاحبه ای با brooztechnology، او اعتراف می کند که “بعضی اوقات واقعاً باید یک تصمیم بحث برانگیز بگیرید.”
فضای سیاسی کنونی باعث می شود که بسیاری از مدیران احساس کنند بین یک سنگ و یک مکان سخت گیر افتاده اند. نسل های جدید کارگران و مشتریان انتظار مشارکت سیاسی بیشتری از کارفرمایان خود دارند، اما هر سمت مدیر عاملی ممکن است برخی از آنها را از خود دور کند. در عین حال، بی طرفی سیاسی در عصر قطبی شدن اغلب به عنوان بی ستونی مورد انتقاد قرار می گیرد. همچنین، شرکت‌های بزرگی که برای بی طرفی تلاش می‌کنند، اغلب در دوره‌های انتخاباتی به کیسه‌های بوکس سیاسی تبدیل می‌شوند.
چرا محیط های کاری سیاسی تر می شوند؟
برای دهه‌ها، شرکت‌ها مشارکت سیاسی خود را تا حد زیادی به لابی کردن پشت درهای بسته و صحبت در مورد مسائل اقتصادی با تأثیر مستقیم تجاری مانند مالیات‌ها و حداقل دستمزد محدود کرده‌اند.
همه اینها در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ تغییر کرد، زمانی که شرکت ها شروع به اقدامات سیاسی بی سابقه در مورد موضوعاتی کردند که هیچ ارتباط مستقیمی با عملیات روزمره تجاری ندارند.
آمازون، مایکروسافت و دیگران وزن خود را پشت شکایت هایی که به چالش کشیدن ممنوعیت مهاجرت ترامپ و تلاش ها برای لغو DACA پرداخته اند، انداخته اند. صدها برند در طول اعتراضات سال 2020 علیه خشونت پلیس با انگیزه نژادپرستانه صحبت کردند. Salesforce، PayPal، Amazon، Microsoft و دیگران از نفوذ خود برای مبارزه با قوانین ضد تراجنسیتی در سطح ایالتی استفاده کردند.
این روند تا حدی ناشی از انتظارات کارکنان و مشتریان است.
در سال‌های اخیر، کارگران فناوری از کارفرمایان خود خواسته‌اند که مواضع سیاستی جسورانه‌ای را در مورد موضوعاتی از ارائه فناوری به ارتش تا کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای اتخاذ کنند. این فعالان کارمند قطعنامه‌های سهامداران را ارائه می‌کنند، انصراف‌ها را سازماندهی می‌کنند و طومارهایی را منتشر می‌کنند که به دنبال تأثیرگذاری بر مدیریت شرکت است.
مشتریان و مصرف کنندگان گاهی اوقات به مبارزه می پیوندند و محصولات را در پاسخ به موضع گیری های سیاسی شرکت ها تحریم می کنند. در نظرسنجی ها، مصرف کنندگان اکثراً می گویند که انتظار دارند شرکت ها در امور سیاسی نقش ایفا کنند. نظرسنجی گروه استراتژی جهانی در سال 2019 از بیش از 800 بزرگسال نشان داد که 78 درصد معتقدند “دولت ما شکسته شده است و شرکت ها باید قدم برداشته و به ایجاد تغییرات مثبت در جامعه ما کمک کنند.” از میان افراد مورد بررسی، 80 درصد گفتند که “شرکت ها باید برای رسیدگی به مسائل مهم پیش روی جامعه اقدام کنند.”
با این حال، اختلافات حزبی زیادی در مورد موضوعاتی وجود دارد که مردم فکر می کنند شرکت ها باید اشغال کنند. تنها 34 درصد از جمهوری خواهان می گویند که شرکت ها باید در مورد حقوق تراجنسیتی ها صحبت کنند، در مقایسه با 65 درصد از دموکرات ها.
چالش برای رهبری شرکتی در اینجا نهفته است. آیا می توان به فشارهای سیاسی شدن پاسخ داد بدون اینکه بخش هایی از نیروی کار و پایگاه مشتری خود را بیگانه کرد؟
اگنوستیسیسم سیاسی در عصر قطبی شدن
برخی از شرکت‌ها با اعمال نادانی سیاسی به شرایط فعلی پاسخ می‌دهند و از کارکنان و مدیران می‌خواهند در مورد مسائل داغ محل کار بی‌طرف بمانند. اما این رویکرد خطرات خاص خود را دارد.
در سال 2020، برایان آرمسترانگ، مدیر عامل کوین بیس، سیاست بدنام ممنوعیت بحث و کنشگری سیاسی در دفتر را اجرا کرد و به کارمندانی که از این کار پیروی نمی کردند، بسته های اخراج ارائه کرد. حدود 60 کارمند یا 5 درصد از نیروی کار کوین بیس را ترک کردند و این حرکت با تحسین و انتقاد شدید مواجه شد. چندین نفر از همتایان آرمسترانگ درباره این سیاست صحبت کرده اند، از جمله دیک کاستولو، مدیرعامل سابق توییتر، که گفت: “من-سرمایه دارانی که فکر می کنند می توانند جامعه را از تجارت جدا کنند، اولین افرادی خواهند بود که در مقابل دیوار صف کشیده و در انقلاب تیراندازی می شوند. ”
کلمن تنها زمانی مواضع سیاسی عمومی را اتخاذ می کند که موضوع مربوط به مأموریت شرکت باشد.
کلمن، مدیرعامل Redfin از سال 2005، گفت: “رهبران سیاسی در تلاش هستند تا مشاغل را در موقعیت هایی قرار دهند که ما باید در یک طرف بحث قرار داشته باشیم، و کارمندان، به ویژه کارمندان جوان تر، از این راه پیروی کرده اند.”
با وجود تلاش‌های برخی از شرکت‌ها برای بی‌طرفی ماندن از نظر سیاسی، بر اساس بررسی‌هایی که توسط محققان دانشگاه هاروارد، آرون چاترجی و مایکل تافل انجام شده، فعالیت‌های مدیران اجرایی در حال افزایش است.
«مدیرعامل باهوش معمولاً مشکلات خود را انتخاب می کنند. مشکلات آنها را انتخاب نمی کنند.” “برای جلوگیری از کور شدن با یک خبر یا قضاوت ناخوشایند در مورد موضوعی که اطلاعات کمی در مورد آن دارند، مدیران عامل باید با تیم های اجرایی خود از جمله مدیران ارشد ارتباطات خود بنشینند و تصمیم بگیرند که کدام موضوعات برای آنها اهمیت دارد و چرا.”
اما این توصیه به یک مشکل کلیدی در رابطه با فعالیت مدیر عامل نمی پردازد. سیاست های C-suite همیشه با سیاست کارمندان همسو نیست.
“من فکر می کنم مردم باید در صندوق های رای رای دهند، نه در مورد سیاست های شرکت.”
یک نظرسنجی در سال 2017 استنفورد از 600 شرکت فناوری نشان داد که مدیران در مورد بازارهای آزاد، مقررات و اتحادیه‌ها محافظه‌کار هستند، اما در مورد مسائلی مانند حقوق بشر آزادی عمل دارند. جمهوری نیو آن را “سیاست دره سیلیکون – ترکیبی متمایز از لیبرالیسم و آزادیخواهی” می نامد.
اما کارگرانی که این شرکت ها را تشکیل می دهند تمایل دارند در مورد طیف وسیع تری از مسائل به سمت چپ گرایش پیدا کنند که گاهی منجر به درگیری بین کارگران و مدیریت می شود.
حتی اگر این درگیری ها اتفاق نیفتد، مدیران لحن را برای شرکت تعیین می کنند. اگر یک مدیر عامل از یک طرف طیف سیاسی یا طرف دیگر صریح باشد، می تواند افراد همفکر را جذب کند و افراد با دیدگاه های متفاوت را از پیوستن به یک شرکت منصرف کند.
مدیران و کارمندان – با هم یا جداگانه؟
یکی از راه‌حل‌های ممکن می‌تواند مشارکت کارکنان در روند فعالیت‌های سیاسی شرکتی باشد. برای مثال، کارمندان می‌توانند کمیته‌ای را انتخاب کنند تا تصمیم بگیرد که مدیریت کدام موضوعات و نامزدها را به طور عمومی تأیید کند. یا همه کارمندان می توانند در مورد نحوه خرج شدن دلارهای شرکت رای دهند.
تام فریمن، یک فعال مادام العمر در حزب دموکرات و رئیس نوآوری مشتری در استارتاپ داده Rendered.ai، معتقد است که دموکراتیک کردن سخنرانی سیاسی به این روش بهترین راه پیش روی رهبران فناوری است.
او گفت: «ما به مکانیزمی برای رسیدن به اجماع در داخل شرکت قبل از اتخاذ موضع سیاسی نیاز داریم. فریمن بعداً اضافه کرد: «من می‌توانم بگویم که آینده بسیار بیشتر شبیه یک فرآیند شفاف است، نه فرآیندی که در اتاق پشتی ایجاد می‌شود.»
متقاعد کردن رهبران که فرآیند دموکراتیک‌تر مشارکت سیاسی بهترین راه پیش رو است، می‌تواند دشوار باشد. کلمن هشدار داد که این رویکرد می تواند “استبداد اکثریت” را ایجاد کند.
او گفت: “من فکر می کنم مردم باید در صندوق های رای رای دهند، نه برای سیاست شرکت.”
INRIX، شرکت تجزیه و تحلیل ترافیک منطقه سیاتل، با پذیرش نامزدهای هر دو طرف راهرو برای صحبت با مقامات، برای بی طرفی سیاسی تلاش می کند.
برایان میستل، مدیرعامل این شرکت در ایمیلی گفت: «در INRIX، ما سعی می‌کنیم غیرسیاسی باشیم و عمداً در بحث‌های سیاسی شرکت نکنیم یا در مورد مسائل خاص طرفی نگیریم.» “هدف ما این است که به همه کارمندان خود که می دانیم از سراسر طیف سیاسی آمده اند، احترام بگذاریم و به آنها اجازه دهیم که شخصاً در مورد موضوعاتی که برای آنها مهم است مشارکت کنند. با در نظر گرفتن این موضوع، ما میزبان نامزدهای ملی و ایالتی خواهیم بود که با ما تماس می گیرند و می خواهند با کارکنان ما صحبت کنند.”
ماه گذشته، Mistele عکسی از خود و تیفانی اسمایلی نامزد سنای ایالات متحده در مقر این شرکت در لینکدین به اشتراک گذاشت.
میستل نوشت: «او هوای تازه را به واشنگتن خواهد آورد و من به حمایت از او افتخار می کنم.
Mistele گفت که این پست یک بیانیه شخصی جدا از شرکت است. او گفت: “همه باید آزاد باشند تا از اهداف و نامزدها در حساب های اجتماعی شخصی خود بدون ترس از آزار و اذیت یا هدف قرار گرفتن حمایت کنند.” او افزود که این شرکت در طول سال‌ها میزبان «کاندیداهای مختلفی» از جمله سناتور پتی موری – رقیب اسمایلی – و همچنین فرماندار سابق کریستین گرگوار و نماینده سوزان دلبین بوده است.
فریمن، کارمند فناوری و فعال دموکرات، در مورد پست Mistele در لینکدین اظهار نظر کرد و گفت: «به نظر می‌رسد که تاییدیه INRIX است» و «باید پرچم قرمز بزرگی برای هر خودرو یا شهرداری باشد که به تعامل با INRIX فکر می‌کند».
این نشریه چالش خاصی را برای مدیران برجسته می کند: استفاده از حق خود برای بیان سیاسی بدون دخالت شرکت هایی که رهبری می کنند. حداقل به گفته چاترجی و تافل، محققان هاروارد که این مشکل را مطالعه می کنند، ممکن است امکان پذیر نباشد.
آنها می نویسند: «در حالی که مدیران عامل ابتدا باید تصمیم بگیرند که آیا از طرف خود یا سازمانشان صحبت می کنند، آنها باید بدانند که هر اظهاراتی که بیان می کنند با این وجود به شرکت آنها مربوط می شود. تقریباً هیچ مدیر عاملی را ندیده‌ایم که با موفقیت خود را از شرکت‌هایشان به این طریق جدا کنند.»
رهبران فناوری چگونه باید در این میدان مین سیاسی حرکت کنند؟ اکثر کارشناسان می گویند احتیاط و رویکرد استراتژیک. چاترجی و تافل پیشنهاد می‌کنند که «روایتی قانع‌کننده از چرایی» تعریف شود این مشکل مهم است این مدیر اجرایی این کسب و کار در این لحظه» و مطمئن شوید که پیام «هم برای رهبر فردی و هم برای کسب و کار معتبر است».