محققان الگویی از اشعه ایکس را در سیاهچاله ها شناسایی کردند و توانستند آنها را به صداهای صوتی تبدیل کنند.
کار با تلسکوپ فضایی پرتو ایکس چاندرا به اخترفیزیکدانان کمک کرده تا مدلی از امواج پرتو ایکس را از کهکشان ها و صورت فلکی برساووش شناسایی کنند. این امواج همان امواج صوتی هستند که 30000 سال نوری قطر دارند و از گاز رقیق خوشه های کهکشانی ساطع می شوند. مراکز اصلی این امواج سیاهچاله های بزرگ در مرکز کاسه و انفجارهای دوره ای آنها بود که در آنها صدها کهکشان وجود داشت. سیاهچاله ها احتمالا این امواج را از 2 میلیارد سال پیش تولید کرده اند. به گفته ستاره شناسان، این امواج با گرم کردن گاز در یک کاسه از تبدیل شدن گاز به ستاره جلوگیری می کند.
امواج صوتی شناسایی شده حدود 57 اکتاو زیر نوت 2 بود. به همین دلیل، ستاره شناسان توانستند با افزایش سرعت سیگنال ها، فرآیند ایجاد صدا را روی این امواج اعمال کنند. بنابراین فرکانس آنها به ده کوادریلیون برابر افزایش می یابد. به همین دلیل، اکنون گوش انسان می تواند این آژیرهای بین کهکشانی را بشنود. بدین ترتیب کارشناسان نوعی هدفون کهکشانی ساختند که از طریق آن می توان غرش سیاه چاله خوشه برساوش را شنید. در پروژه‌ای به نام «نسل جهانی صدا»، ناسا همچنین صداهایی را از گروه‌هایی از فن‌آوران انتشار سیاهچاله منتشر کرد که شبیه آهنگ‌های ارکستری در فاصله ۵۳.۵ میلیون سال نوری از ما هستند.
استفاده از اشعه ایکس و تبدیل آن به پژواک نور برای ترسیم محیط اطراف سیاهچاله مانند صدای خفاش هایی است که پشه ها را می گیرند. با این حال، فیزیکدانان موسسه فناوری ماساچوست از یک پروژه جدید در آکوستیک استفاده کردند.