تحقیقات اخیر نشان می دهد که سطح ماه کاملاً خشک نیست و احتمالاً آب در آنجا وجود دارد. همچنین مطالعات اخیر نشان می دهد که این آب از طریق جو زمین در سطح ماه ظاهر شده است.
محققان دانشگاه آلاسکا در مطالعه‌ای که اخیرا انجام دادند، علت وجود آب در سطح ماه را به روشی کاملاً جدید اثبات کردند. آنها معتقدند بارانی که بر اساس ماه روی ماه می بارد توسط جو زمین ایجاد می شود و چرخه آب را در سطح ماه تشکیل می دهد.
دانشمندان بارش باران از زمین به ماه را از طریق میدان مغناطیسی زمین توجیه می کنند. آنها معتقدند که این میدان مغناطیسی در پشت سیاره با ایجاد حبابی به نام مگنتوسفر که شباهت زیادی به دم دنباله دار دارد، ایجاد می شود. ماه نیز 5 روز در ماه از لبه جلویی این بادکنک گرد عبور می کند. از سوی دیگر به دلیل قطع شدن برخی از خطوط میدان مغناطیسی زمین، یون های هیدروژن و یون های اکسیژن اتمسفر از این طریق وارد فضا خواهند شد. با عبور ماه از این حباب ها، یون های آزاد شده به سطح ماه برخورد می کنند. محققان گفتند در صورت ایجاد این فرآیند می توان تخمین زد که میزان بارش در قطب های ماه تاکنون حدود 3500 کیلومتر مکعب بوده است. البته ممکن است آب روی سطح ماه در اثر فرآیندهای دیگری ایجاد شده باشد که یکی از آنها روش توصیف شده است.
چندین دهه است که فضاپیماهای مختلف قادر به کشف آب در ماه بوده اند. آب آزاد عمدتاً در اطراف قطب متمرکز شده و به شکل یخ است. از سوی دیگر، کاوش در دیگر مناطق آب در سطح ماه می تواند در ماموریت های فضانوردی آینده مورد استفاده قرار گیرد.